augustus 2018
Van hoogbegaafdheid bestaat een standaard beeld; ‘kan alles en doet ook alles met gemak en plezier’. Veel ouders van hb-kinderen zullen weten dat niets minder waar is. Want veel hoogbegaafde kinderen (wizzkids daargelaten) lopen niet persé voor op leeftijdsgenoten met de schoolvakken, vinden veel dingen helemaal niet makkelijk en als ze echt onderpresteren, staan ze eigenlijk ‘uit’. De leerimpuls is langzaam weggeëbd omdat ze niet dát kregen aangeboden waar ze enthousiast van werden en waarbij ze hun denkcapaciteit konden inzetten. Dus kiezen ze nu het liefst voor de weg van de minste weerstand.
Dat is als ouder niet makkelijk om te zien. Je wilt je kind het liefst duwen in de juiste richting maar dat werkt averechts. Bovendien is hierin ook al een tijd niet meer duidelijk wat die juiste richting dan is.
De ‘juiste richting’ is die waarin het kind weer enthousiasme kan ervaren en dat zijn niet persé, of vaak niet, de schoolse vakken. Het is de kunst om een ingang te vinden (en dat is meestal een zoektocht op zich) en om daarná het duwtje te geven. Want deze kinderen zullen willen opgeven zodra het even lastig wordt. Als je ze kunt motiveren om nét dat ene stapje te nemen waardoor ze een succeservaring hebben (en daarna vaker), kunnen ze weer gaan groeien en ‘aan’ gaan staan.
Mijn zoon heeft Donald Ducks als escape-route. Als ik hem zijn gang laat gaan, leest hij ze de hele dag en staat dan volledig op ‘uit’. Maar nu heeft hij net drie kwartier gezwoegd (hij is me beslist niet dankbaar!) op zijn typecursus. En na gedane arbeid mag hij heerlijk even verdwijnen in zijn duck. Met lollie.
Maar niet te lang… 😉
#hoogbegaafdheid #hbkind #hoogbegaafdkind #ouders #vader #moeder #onderpresteren #donaldduck #typecursus #opvoeden #zomervakantie #ineigenland #zeilen #waddenzee #ijsselmeer #lichtblauw #lichtblauwvoorjou #coaching #advies #oudercoaching