september 2018
Met grote regelmaat zit ik aan het randje. Ik dreig te exploderen, kan alleen nog staccato antwoorden geven, mijn gedachten gaan alle kanten op en daardoor kan ik niet meer horen wat ik zelf denk. Ik doe drie dingen tegelijk en vergeet wat ik eígenlijk had moeten doen. Ik doe boodschappen met een lijstje en kom toch thuis zonder het noodzakelijke brood voor morgenochtend. Ik vergeet die belangrijke mail te sturen. Ik blijf langer op de wc zitten dan strikt noodzakelijk, met mijn telefoon. Ik heb voortdurend honger en kan alleen nog maar denken aan Netflix, vanavond. Op de bank. Of slapen. Of allebei.
En mijn hoogbegaafde zoon praat gewoon door, onophoudelijk doorvragend als ik vaag blijf, de discussie aangaand als ik te kort door de bocht ‘nee’ zeg, dramatisch huilend als ik op een minder vriendelijke toon reageer. Hij vraagt honderduit over wat hij leest, onderbreekt mij telkens als ik mijn aandacht op iets anders richt, zijn brandjes moeten geblust, zijn billen afgeveegd en als ik de kamer even uitloop, wil hij voortdurend weten waar ik ben, want hij is bang. Daarnaast kucht hij non stop zijn stresskuchje, want school is weer begonnen.
Wat ik nodig heb ik rust. Stilte. Drie maanden alleen op een onbewoond eiland. Time out, retraite, sabbatical. Niks.
Ik ben overprikkeld. Mijn zenuwsysteem staat op scherp, ik hoor alles harder dan normaal, mijn lichaam doet pijn op verschillende plekken, ik voel stress in mijn buik, ik adem oppervlakkig. Ik voel me opgejaagd, voel alles van iedereen. En ik voel mij falen als moeder.
Klinkt dat bekend? Heb jij ook een of meer hoogbegaafd kinderen? Ik noem het ook wel hoogintensieve kinderen. Alles is intensief; de geluiden die hij of zij maakt, zijn praatsnelheid en -volume, de veelheid en onophoudelijkheid aan vragen, een grootse uiting van emotie (of die nu positief is of negatief), snelheid van dingen willen of juist niet meer willen, beweeglijkheid, kieskeurigheid, gevoeligheid, angstigheid, you name it. Jouw kind raakt snel overprikkeld! En jij als ouder ook.
Ik wil het graag ‘goed’ doen als moeder. Perfect eigenlijk. Want net zoals mijn zoon vind ik dat ik geen fouten mag maken, terwijl ik ondertussen voortdurend vind dat ik het ‘fout’ doe en daarover oordeel. Als ik verder kijk, heb ik last van faalangst. Ik loop op mijn tenen in het ouderschap. Eigenlijk loop ik mijn hele leven regelmatig op mijn tenen, heb mijn voelsprieten gericht op de omgeving en pas mij aan aan wat er gewild of verwacht wordt, bang om die fatale misstap te maken waardoor ik zal worden afgewezen. Mijn zoon laat in uitvergrote vorm zien wat zich in mij, meestal onbewust, ook kan afspelen; onderpresteren, gerustgesteld willen worden, niet alleen gelaten willen worden, angst voor afwijzing, houvast zoeken en over grenzen (laten) gaan. Maar ook zijn geestdrift ken ik, zijn nieuwsgierigheid, zijn vermogen om snel en in ‘helicopterview’ te denken en dingen van meerdere kanten te bekijken, zijn sociale inzicht en invoelende vermogens en ik vind net als hij niet vaak een gelijkwaardige gesprekspartner. Ik ben snel overprikkeld.
Net als mijn zoon.
– – –
Omdat hoogbegaafde kinderen vaak dingen heel uitvergroot laten zien, geeft dat ouders de mogelijkheid om in een spiegel te kijken. Je kind heeft jouw omhulling nodig, een solide basis, jouw begrip en ruimte om te ervaren en uit te proberen, zonder daarop te worden beoordeeld.
Het is niet altijd makkelijk om een hoogbegaafd kind te kunnen ‘volgen’.
Maar jij kan dat, als zijn of haar ouder, omdat jij veel kan herkennen. En daarom ook veel over jezelf te weten kan komen.
Les één daarin is: wat jouw kind nodig heeft, heb jijzelf ook nodig. En jouw hoogbegaafde kind heeft het nodig dat jij goed ‘bij jezelf’ kunt blijven, vanuit rust in balans.
Als jij alles in het werk stelt om te zorgen dat je kind stabiel is en niet overprikkeld raakt, dan is dat wat je óók voor jezelf te doen hebt want dat gaat daaraan vooraf. Ondanks de ‘jamaars’ die daarmee onmiddellijk de kop op steken.
Zoek naar wat jij nodig hebt om tot rust te komen of te resetten. Voor de een is dat sporten, voor de ander is dat op tijd naar bed gaan en voor een derde regelmatige boswandelingen of meditatie, of lezen of zingen of een goed gesprek over wat je voelt en meemaakt met iemand die dat begrijpt.
Of regelmatig een weekend weg.
Doe dat! Neem jezelf serieus, net zoals jij je hoogbegaafde kind serieus neemt in de intensiteit van wat hij of zij voelt en meemaakt, met vallen en opstaan. Zorg goed voor jezelf, kijk naar binnen en dan kan je veel beter die ouder zijn die je graag zou willen zijn (en dat geldt dus ook voor mijzelf 😉).
#hoogbegaafdheid #ouderschap #opvoeding #hbkind #hoogbegaafdkind #ouders #vader #moeder #hoogintensief #perfectionisme #faalangst #overprikkeling #overprikkeld #stress #emoties #netflix #slapen #optijdnaarbed #timeout #rust #stilte #kindalsspiegel #zorgenvoorjezelf #ouderbegeleiding #opvoedingbijhoogbegaafdheid #opvoedingsvraagstukken #coaching #advies #lichtblauw #lichtblauwvoorjou